Problemi sa kojima se suočavamo u poljoprivredi vrlo su slični onima koji su uništili domaću industriju, stoga smatramo da je potrebno:
– ostvariti što veću povezanost između radničkih i seljačkih organizacija u zajedničkom zalaganju za privrednu i poljoprivrednu reformu koje bi stvorile uslove za dobar i dostojanstven život sadašnjih i budućih generacija na ovim prostorima. Ustanoviti Koordinacioni odbor radničkih i seljačkih organizacija kao koaliciju lokalnih organizacija koje bi se na ravnopravan i demokratski način preko svojih predstavnika u Koordinacionom odboru zalagale za ostvarenje ciljeva koji su u opštem interesu radnika i seljaka. Nastaviti povezivanje sa međunarodnim organizacijama, kao što je međunarodni seljački pokret La Via Campesina, u cilju širenja zajedničke regionalne i globalne borbe i radi osnaživanja lokalnih organizacija i čitavog regionalnog radničko-seljačkog pokreta. Organizovati što češća okupljanja i savetovanja predstavnika radničkih i seljačkih organizacija okupljenih u Koordinacionom odboru radničkih i seljačkih organizacija. Lokalne organizacije što više demokratizovati kako bi čitav pokret imao što veći legitimitet u predstavljanju realnih interesa seljaka i radnika. Uspostaviti komunikaciju sa svim lokalnim organizacijama i udruženjima i pozvati ih da se priključe pokretu; aktivno pomagati stvaranje novih lokalnih radničkih i seljačkih organizacija. Formirati tim za kontinuirano promovisanje svih tačaka ove platforme. Napraviti bazu podataka o udruženjima, organizacijama i zadrugama zainteresovanih da učestvuju u borbi za poljoprivrednu reformu.
– založiti se za sistemsku poljoprivrednu reformu koja bi dugoročno rešila probleme na koje seljaci svake sezone skreću pažnju protestima. Do sada je Vlada Republike Srbije na probleme u poljoprivredi reagovala kratkoročnim uredbama koje su donošene usred proizvodne sezone, što je unosilo neizvesnost među proizvođače po pitanju subvencija, plasmana proizvoda i otkupne cene. Prema poljoprivredi se treba odnositi planski i strateški; potrebno je da Skupština Srbije usvoji dugoročnu strategiju koja bi poštovala glas i potrebe seljaka.
– zahtevati ograničenje uvoza poljoprivrednih proizvoda koji se u dovoljnoj količini proizvode na teritoriji Republike Srbije. Uvoz jeftine hrane iz bogatih zemalja obara cenu hrane na domaćem tržištu pa su lokalni mali proizvođači prinuđeni da hranu prodaju ispod cene koštanja, ako uopšte uspeju da je prodaju. Takva situacija ih onemogućava da nastave sa proizvodnjom i žive od svog rada, što uništava lokalnu proizvodnju hrane. Potrebno je podsticati modele direktne veze između potrošača i proizvođača hrane na lokalnom nivou, kako bi se pomogla lokalna proizvodnja hrane a kupcima omogućio uvid u način proizvodnje hrane. Na taj način izbegava se i monopol na tržištu koji drže veliki prodajni i distributivni centri. Osim toga, pojave zaraznih bolesti pokazuju da prevelik broj posrednika između proizvođača i potrošača dovodi do plasmana nezdrave i zaražene hrane, pri čemu je teško ući u trag izvoru zaraze.
– zahtevati ograničenje prava svojine nad poljoprivrednim zemljištem na 100 hektara u slučaju fizičkih lica i udela fizičkih lica u pravnom licu. Pri izdavanju državnog zemljišta u zakup, prednost moraju imati lokalni poljoprivrednici i lokalne poljoprivredne zadruge. Onemogućiti prodaju poljoprivrednog zemljišta fizičkim licima koja nemaju prebivalište u opštini u kojoj se zemljište nalazi, kao i pravnim licima koja ta fizička lica osnivaju. U skladu sa tim, ukinuti članove Sporazuma o stabilizaciji i pridruživanju koji omogućavaju prodaju poljoprivrednog zemljišta stranim fizičkim licima po isteku četvrte godine od stupanja na snagu Sporazuma, dakle od 2016. godine. Sprečiti preotimanje zemljišta privatizacijom i jeftinom kupovinom od strane velikih agrobiznis kompanija koje interesuje samo profit i tržišna špekulacija.
– zahtevati poboljšanje uslova za osnivanje zadruga, jer je preduslov opstanka sela i razvoja poljoprivrede udruživanje poljoprivrednika u udruženja i zadruge, na novim principima i sa jasno definisanim pravima i obavezama članova i zadrugara. Usvojiti Zakon o zadrugama u skladu sa EU ali uz uvažavanje specifičnosti domaće privrede.
– obnoviti Poljoprivredne kombinate i zadruge koji su uništeni privatizacijom. Poljoprivredni kombinati su zaokružene ekonomske celine koje objedinjuju i proces proizvodnje i prerade i plasmana na tržište, dakle preduzeća koja u potpunosti mogu da podrže obnovu poljoprivrede kao strateške privredne grane.
– stvoriti javna preduzeća koja bi upravljala hladnjačama, skladištima i preradom poljoprivrednih proizvoda, kako bi se sprečili eksploatacija i ucenjivanje poljoprivrednih proizvođača od strane otkupljivača i preprodavaca.
– zahtevati ograničenje marži na repromaterijal i sve inpute u poljoprivrednoj proizvodnji nalik na nedavno ograničenje marži na osnovne životne namirnice.
– nastaviti borbu protiv proizvodnje genetski modifikovane hrane i suprotstaviti se kontinuiranom lobiranju za izmenu zakona protiv proizvodnje GMO. Zahtevati bolju kontrolu uvezenih proizvoda po pitanju prisustva GMO.
– zahtevati stvaranje isturenih odeljenja Poljoprivrednog fakulteta u manjim lokalnim zajednicama. Podsticati razvoj ekološke, organske poljoprivrede i opstanak odnosno povratak mladih na selo. Edukaciju o ekološkoj poljoprivredi uvesti u osnovnoškolski obrazovni program.
– zahtevati usvajanje bolivijskog Zakona o majci zemlji koji prirodi dodeljuje podjednaka prava kao i ljudima, radi očuvanja zemlje od uništenja i zagađivanja. Tim zakonom prirodi se dodeljuje pravo na život i postojanje, pravo na vitalni ciklus bez ljudskog uticaja, pravo na čistoću vazduha i vode, pravo da se elementi i struktura prirode ne menja genetski, pravo da se na prirodu ne utiče velikim mega-razvojnim projektima koji uništavaju balans ekosistema i svog života u njemu.
Koordinacioni odbor radničkih i seljačkih organizacija
(Video snimak konferencije u Ljubišu na Zlatiboru 9-10. jun 2012.)